In De TelefoonCentrale wordt de komende maanden werk van 7 kunstenaars geëxposeerd.
Het is de tweede expositie in naam van Kunstkluppen.
De expositie wordt 3 juni officieel geopend.

Nuray Ataş woont en werkt in Nederland en exposeert regelmatig in binnen- en buitenland. Haar werk is in diverse gemeentelijke en provinciale kunstcollecties, galeries, kunstuitleencentra en in privécollecties opgenomen. Zij heeft de afgelopen jaren diverse overheids- en particuliere monumentale opdrachten uitgevoerd.
Het werk van Nuray Ataş bestrijkt verschillende disciplines, zoals schilderen, installatief werk, objecten, fotografie, multimedia kunst (project Sporen).
De schilderijen zijn in olieverf op doek uitgevoerd. De thema`s zijn divers en geïnspireerd door theater, muziek, natuur, (oer)landschap, licht en water.
Opleidingen: Academie voor Beeldende kunsten in Istanbul ( M.Sinan universiteit ) (1960-1965)
Postacademische opleiding: Rijksacademie in Amsterdam (1966-1969)

Rob Komen, is schilder, graficus, tekenaar, dichter en fotograaf.
Rob Komen exposeert een stapeling kunstkistjes die gevuld zijn met vindingen en vondsten. Het is een wat ouder werk dat nu een nieuwe en laatste vorm heeft gekregen. Publiek mag de stapeling een andere ordening geven en zodoende het werk beïnvloeden in de tentoonstellingsvorm. Mocht een bezoeker een onderdeel van de kunst-stapeling willen aanschaffen mag deze direct worden meegenomen zodat het een in de tijd verdwijnend kunstwerk is geworden.

Talitha Schiffer zal gedurende de expositie in de telefooncentrale Alkmaar een interactief kunstproject genaamd ‘PARTS@Work’ uitgevoeren. Een groep vrijwillig enthousiaste huurders van de TCA zal gedurende acht weken een PARTS adopteren in hun werkruimte. PARTS, ontworpen door Talitha Schiffer, is een flexibel kunstobject dat de beschouwer uitnodigt het kunstdomein te betreden en deel te nemen aan een doorlopende creatief proces. De deelnemers wordt gevraagd elke week een nieuw PARTS-beeld met verhaal te creëren en te delen. Het project is experimenteel van aard dus de uitkomsten zijn ongewis. De bezoekers van de expositie die iets willen meekrijgen van het PARTS project kunnen op de eerste verdieping zelf aan de slag met het handgemaakte houten objecten die op tafel staan. Men kan ook in het pand op zoek gaan naar de verschillende opstellingen in de kantoren. Het project wordt afgesloten met een ‘one-night only’ expositie waar elke deelnemer zijn favoriete beeld opstelt.

Ellen de Groot exposeert grote niet al te zware figuren in hout, gezaagd, gehakt, geschuurd en beschilderd, en staan vaak op hun eigen schaduw, die van metaal of hout kan zijn.
De mens speelt een grote rol in haar oeuvre.
Daarbij gaat het om de associatie met een gemoedsstemming of omstandigheid.
Haar werk is gestileerd figuratief, waarbij haar belangstelling meer uitgaat naar de kracht van het geheel dan naar een gedetailleerde uitwerking van de realiteit.
Zij is beïnvloed door archaïsche kunst en beeldhouwers als : Moore, Arp, Giacometti, Brancusi.
Opleiding : 1961-1965. Beeldhouwen , Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam.

Frits van de Reep is afgestudeerd als architect aan de Technische Universiteit in Eindhoven. De inspiratie die hij haalt uit de architectuur en de stedenbouw zijn van grote invloed op zijn fotografie.
Centraal in zijn werk staat het minimalistisch ordenen van de wereld om hem heen. Gefascineerd door de genius loci, de geest van de plek, laat hij de omgeving op zich inwerken en onderzoekt deze vervolgens intuïtief met zijn camera. Een zoektocht naar de verborgen schoonheid om deze in al zijn eenvoud en abstractie zichtbaar te maken.
Door te componeren met massa, ruimte, structuur, contrast en ritme ontstaat er een nieuw beeld met een eigen sfeer en context. Waar het licht de structuur van de ruimte vangt en zichtbaar maakt lossen andere vormen op in de schaduw.
Frits exposeert 3 foto’s op groot formaat, waarin het begrip ‘Vormcontrast’ is uitgediept. In een architectonische compositie is de spanning en versterking tussen organische en geometrische beeldelementen gezocht.

Marcella Kuiper is videokunstenaar
Haar werk ontstaat door licht en weerkaatsing. Licht reflecteert en maakt zichtbaar.
Zo onderzoekt zij haar gedachten en reflecteer dat in haar werk.
Een thema dat vaak in haar werk voorkomt is verlangen naar verbondenheid met de ander en met jezelf en de drijfveer van het zoeken naar het gevoel van verbondenheid.
Tijdens de tentoonstelling wordt de doorlopende film “Weer Zien” vertoond.
Deze projectie is een verbeelding van sterrenstof .
Zoals de sterrenkundige Carl Sagan zei: “Wij zijn allen gemaakt van sterrenstof ”
Al het leven op aarde heeft één enkele oorsprong gehad zodat ieder van ons verbonden is met elk
ander levend schepsel.

Paul Stap studeerde in1982 af aan de Gerrit Rietveld academie in de richting Vrije Grafiek. Na zijn academietijd manifesteerde hij zich al snel als beeldhouwer en schilder. Daarbij verloochent hij zijn grafische achtergrond niet.
Onderwaterlandschappen. Adembenemend van vorm en kleur. Een en al beweging, vol tintelend leven. Voor zijn vroege werk ‘dook’ Paul Stap in zijn onderbewuste. Voor zijn recente schilderijen en beeldhouwwerk duikt hij letterlijk, in Egypte, uit de diepzee ‘beelden’ op. In acrylverf geschilderde doeken vormen in het atelier met staande en liggende houten objecten het landschap waarin Stap dagelijks werkt. De kleuren die hij toepast in zijn diepzeeschilderijen komen terug in de uit verschillende delen samengestelde beelden. De objecten zijn grillig, bij de natuur aansluitend in vorm. Accentueren van de houtnerf voorziet ze van belijning. Het thema diepzee krijgt ook vorm in miniaturen van hout. Net als in de grotere vloerobjecten zijn in de miniaturen fascinerende bewegingen, kleuren en vormen van elementen uit het onderwaterlandschap ruimtelijk in beeld gestold.

Ingerid Opstelten volgde haar opleiding aan de “Hogeschool Holland” in Diemen ( Amsterdam), waar zij zowel in ruimtelijke- als in tweedimensionale vormgeving is afgestudeerd (1989).
Hierna is zij doorgegaan zich in verschillende disciplines van de beeldende kunst te ontwikkelen. In de afgelopen jaren heeft zij een aantal installaties vervaardigd, waarbij het ruimtelijk werk, weliswaar het startpunt is, maar door toevoeging van licht en geluid de omgeving onderdeel wordt van het kunstwerk.

In haar werk laat zij zich leiden door het uitgangspunt dat wat van de mens fysiek zichtbaar is slechts als drager dient. Wat de mens beweegt, zijn ‘innerlijk’, laat zich moeilijker vangen.
In deze maatschappij worden we overspoeld door visuele informatie hierdoor zijn we al meer geneigd oppervlakkig te kijken.
Audiovisuele middelen dienen in haar werk als tweede laag, geven haar de mogelijkheid het werk een innerlijk mee te geven. Door videofilm en geluid toe te voegen aan haar installaties en objecten, krijgt het werk tevens een tijdsduur mee. Hierdoor worden mensen uitgenodigd langer naar het werk te kijken, en zo de aard van het werk op zich in te laten werken.

De afgelopen drie jaar werkt zij aan interactieve projecten, waarbij het publiek onderdeel vormt van het werk, of zelf bij kan dragen aan de uiteindelijke vorm die het werk aanneemt. In dit soort ‘performances’, werkt zij vaak samen met haar zus Karen Opstelten. Als ‘the Artsisters’ treden zij samen op en zoeken wij naar een samengaan van hun kunstdiciplines.

Met het project: ‘een nieuw publiek voor de kunst’, gemaakt voor de opening van het nieuwe museum Kranenburgh ( juni 2013), liet zij het publiek onderdeel zijn van haar werk. Menselijke beelden gemaakt van plakband en plastic, staan als toeschouwer te kijken naar wat er in gebouwen te zien is.